Ik zat op een betonnen bankje voor de aula van de Erasmus Universiteit in Rotterdam te wachten op Maria, met wie ik in de avonduren Bedrijfskunde studeerde. Maria had me enkele weken geleden uitgenodigd om met haar mee te gaan naar de opening van het academisch jaar,...
Vorige week was good old Willem Pollmann weer even terug, ze wees ons op kinderen, die in hun eerste week ergens tussen het sterrenrijk en de aarde zweven voordat ze voet aan de grond zetten op een goede landingsplaats. Zonder ‘n warm welkomstcomité wordt het niks. Ze...
Ruim zes jaar geleden werd mijn oudste kleinzoon Mike geboren. Ik vloog erheen en trof een huis vol aan. Trots als een aap vertelde ik het aan iedereen die het maar wilde horen. Natuurlijk ging er ook een bericht naar mijn oude vriendin Willem Pollmann, die toen net...
Aangeslagen, met natte ogen van het huilen, stond Sophie op de stoep bij mijn dochter Charlie, die is gezegend met een fijnzinnig inlevingsvermogen. Ze barstte opnieuw in snikken uit en met horten en stoten vertelde ze dat haar vriend zojuist hun relatie had...
Vandaag is het de beurt aan de cel, die beslist niet van steen is. Cellen in ons lijf, of ze nu lichaamseigen zijn of logé, zijn heel gevoelige types. We hebben het van geen vreemden. Wij bezitten allemaal zo’n 37,2 biljoen van die minuscule dingetjes en noemen ze,...
Het is een mooie zomeravond en de zon zakt langzaam achter de horizon. Een zwerm spreeuwen vormt een wolk in de lucht alsof ze met onzichtbare touwtjes aan elkaar zijn verbonden. Zonder elkaar te raken zijn ze voortdurend in beweging, prachtig afgestemd op de andere...
