Hij werd voortijdig van de Militaire Academie geschopt en ook met zijn studie wilde het niet echt lukken, maar feesten kon hij als de beste en met gokken verdiende hij een fortuin. Hij kleedde zich naar de laatste mode en bij dames gooide hij hoge ogen. Richard ‘Beau’ Nash (1674 – 1762) dankte aan zijn verschijning en charmes zijn middelste naam. Het mondaine Zuid-Engelse Bath was in die dagen een favoriete (zes maanden durende) vakantiebestemming voor de Londense elite, die zich er in de wintermaanden kostelijk vermaakte met eten, drinken, dansen en paardenrennen. Ook in die jaren keken Engelsen graag diep in het glaasje en regelmatig ontaardde het feestgedruis in bloederige knokpartijen en duels. Het bezorgde bestuur van de stad benoemde Beau tot ‘Master of Ceremonies’ en gaf hem tot taak orde op zaken te stellen.
Het was onze held opgevallen, dat zien en gezien worden een belangrijke drijfveer was van de feestende upperclass. Zo was het de gewoonte om, ’s middags na de lunch, een wandeling te maken over de Promenade, hetgeen een fraaie gelegenheid bood om kennis te maken met de laatste mode en zojuist gearriveerde gasten en op de hoogte te blijven wie het deed met wie. Instagram avant-la-lettre, snuffelen zonder mobieltje. Richard Beau Nash voerde een sluitingstijd in; rond elf uur toog iedereen huiswaarts. Het dragen van zwaarden in het openbaar werd verboden. Dat hielp. Indrukwekkender echter waren de maatregelen waarmee hij bouwde aan de lokale gemeenschap. Zo kwamen er openbare gelegenheden waar mensen elkaar konden ontmoeten om samen te ontbijten en te lunchen. Het werd, ook voor de elite, verplicht om een tafeltje te kiezen bij mensen, die je nog niet eerder had gezien en daarmee het gesprek aan te knopen. De lokale bevolking deed aan deze ontmoetingen mee, waardoor de kloof tussen BN-ers (nou ja, BE-ers dan) werd geslecht. Als er ’s avonds werd gedanst mochten dames een dans niet weigeren als ze werden gevraagd en pas na twee uur mocht er worden gewisseld van danspartner. Het zorgde voor stevige onderlinge banden en de populariteit de prachtige plaats steeg alras tot grote hoogten. Beau Nash voelde: problemen in iedere gemeenschap zijn altijd sociale problemen. Wij weten het ook, mensen kunnen alleen functioneren als ze zich gezien en gekoesterd weten door hun omgeving. Dat was in die tijd natuurlijk niet anders dan nu, mensen willen ertoe doen, zich zowel vrij als verbonden kunnen voelen. Veiligheid en vertrouwen zijn daarin sleutelwoorden.
Ongemerkt hebben wij tegenwoordig van sociale problemen medische problemen gemaakt. Zodra iemand niet ‘in de mal’ past voorzien we hem of haar van een etiket uit de DSM-diagnose lijst en verstrekken gehaast pillen of therapie. Stop daarmee, leren we van onze dandy. Werk in plaats daarvan aan onderlinge verbondenheid en smeed communities. Niet alleen digitaal, maar zorg ervoor dat mensen elkaar ook weer ontmoeten. In het echt, in levende lijve. Mensen snakken er naar.
Be like Beau, wees uitnodigend en verbind.