Toen mijn jeugdvriend Erik me jaren geleden vroeg met hem mee te gaan op een businesstrip naar het schilderachtige Tortola hoefde ik niet lang na te denken. Na een lange reis zetten we voet op het Bounty-eiland waar kippen en hanen luidruchtig het straatbeeld bepalen. Erik ging erheen om te werken, maar spijbelde ook een dagje. Hij had trip op een catamaran geboekt en stelde me voor om te gaan snorkelen. Cool idee, want steek je hoofd daar onder water en je waant je in een tropisch aquarium. ’n Klein bezwaar: het idee om via een pijpje te moeten ademen greep me bij de keel. Ik deed het in mijn broek bij de gedachte onder water te moeten ademen. Pure doodsangst maakte zich van me meester, maar ik wilde geen spelbreker zijn en stapte aan boord. Ik ben tenslotte geen watje. Het uitzicht was schilderachtig, het water azuurblauw en in mijn maag zat een knoop. Ik liet niks merken. Aangekomen bij de snorkelplek sprongen Erik en de andere passagiers in het water en daar zat ik met een dichte keel en met kloppende slapen. Radeloos deed ik de flippers aan mijn voeten en zette de duikbril op mijn voorhoofd, het pijpje bungelde er losjes aan. Toen iedereen in het water lag probeerde ik stiekem even ‘droog te oefenen’ en deed enkele teugen door het pijpje. Ik leefde nog. Ik raapte alle moed bij elkaar en sprong overboord. Wat een overwinning toen het me tot mijn verrassing lukte om ook onder water te ademen. Ik werd volkomen zen en was niet meer uit het water te slaan. Oordelen weg, knoop weg, angst weg! Roodverbrand en trots stapte ik later aan boord waar we op de terugweg de hele koelbox leegdronken.
Ik heb het aan den lijve ervaren. Bij angst sluit je de deuren, je trekt je terug. Wegkijken als je aan de beurt bent, naar het toilet gaan als de dansvloer lonkt, een smoes verzinnen omdat je niemand kent, geïrriteerd doen als een verkoopster vraagt of ze je kan helpen. Angst haalt niet het beste in je naar boven. Afsluiten vereenzaamt, verhardt en maakt verdrietig. Dat is beslist geen individuele zaak, angst is besmettelijker dan een virus. Wat dacht je van de collectieve angst rondom corona, overstromingen en oorlogen die steeds dichterbij komen? We krijgen nu zelfs een kabinet dat door bange mensen is gebouwd op angst. Angst voor vreemden, angst voor boeren, angst voor verlies, angst voor eenzaamheid. En de allerergste: angst voor de angst.
Diep van binnen weten we het wel. De oplossing zit niet in het afsluiten, maar juist in het openen. Blijf vriendelijk, ook voor jezelf. Deel je ruimte. Zoek verbinding. Raak aan. Doe iets voor een ander. Hou het klein.
Anders verzuipen we.
Openen en sluiten
