‘Geef het geld maar’, riep ik nèt iets te stoer toen ik van mijn werkgever de kans kreeg om een studie aan hun prestigieuze Academy te volgen. Hoewel ik het een hele eer vond dat ik was geselecteerd leek het me fijner om een studie Bedrijfskunde te doen op mijn ‘eigen’ Erasmus Universiteit, waar ik al eerder rechten studeerde. Daar zie je nog eens andere mensen dan je dagelijkse collega’s, dacht ik. Mijn baas grinnikte en zegde me toe ook deze (prijzige) opleiding te willen sponsoren. Ik bezocht opgewekt de open dag. Op de keuzelijst zag ik Strategisch Management, Marketing, Finance of ICT. De dingen eigenlijk, die ik overdag ook al deed. Er stond ook een vreemde eend op het menu: Management van Verandering (MV). Daar ging het niet om business, maar om de mensen en hun drijfveren, werd er gezegd.
Tijdens een heuse markt prezen de verschillende richtingen zichzelf aan. Ik zat vooraan. ‘Het sneeuwt jaarlijks in de Alpen en in het voorjaar komt het smeltwater met een rotvaart naar ons land. Wij hebben daarom geleerd om goeie dijken te bouwen’, vertelde het Vreemde Eendje. ‘Toch houden we ieder jaar ons hart vast, want het water blijft maar stijgen.’ Hij keek even de zaal in. ‘Wij vragen ons daarom bij MV af of we nou (1) dijken bouwen omdat het water zo hoog staat of (2) dat het water juist zo hoog staat omdat we dijken bouwen’. Doodse stilte. Het kwartje valt. ‘Verrek’, bedacht ik me, ‘in het ene geval moet je de dijken verhogen en in het andere geval juist doorprikken’. Ik was onmiddellijk verkocht en mijn fantasie sloeg op hol. Slaat me vrouw me omdat ik drink of drink ik omdat mijn vrouw me slaat? Oftewel: gaat het hier nou om mijn drankzucht of haar agressie? Valt er niks te beleven op kantoor omdat mensen thuiswerken of werken mensen thuis omdat er niks te beleven valt op kantoor? Dus: doe je dus iets aan je mensen of juist aan je kantoor?
Ik ontmoet geregeld mensen die van de drukte niet meer kunnen slapen of problemen hebben met hun humeur, relatie of gezondheid. Of alle drie. ‘Wat voel je?’, vraag ik ze. ‘Pffff. Nou, eigenlijk niks’, is vaak hun antwoord. Oei… Voelen ze niks meer omdat ze zo druk zijn in hun hoofd of zijn ze zo druk in hun hoofd omdat ze niks meer voelen? Als je het hoofd aanpakt pas je de agenda aan en schrapt wat afspraken. Dweilen met de kraan open, blijkt meestal. In het andere geval leer je weer luisteren naar je lichaam. Zodra je tastzin weer ‘aan’ staat kan word je wakker uit de razernij in je hoofd en kan je je anders verhouden tot het leven. Haptonomie kan daarbij een enorme uitkomst bieden.
Werkt het omdat het voor mij zo goed voelt of voelt het voor mij zo goed omdat het werkt?